ปล่อยให้เขาพูดไปเถอะ…สักวัน “กรรม” จะตามสนองเขาเอง
สังคมในปัจจุบัน มีคนมากมายที่เข้ามาทำความรู้จักกับเรา
บางคนคบกันเพราะความจริงใจที่มีให้กัน
บางคนคบกันเพื่อหวังผลประโยชน์ต่างๆจากตัวเรา
บางครั้งเราให้ใจไปเต็มร้อย แต่ได้ใจกลับมาแค่นิดเดียว
และที่สำคัญจะไม่มีใครรู้จักเราได้ดีพอ หากคนนั้นยังไม่รู้จักเราจริงๆ
ในชีวิตคนเราแม้จะพยายามทำดีเท่าไหร่
แต่ก็คงไม่สามารถทำให้ทุกคนพึงพอใจได้!
จึงเป็นเรื่องแสนธรรมดาที่ในชีวิตคุณต้องพบเจอ
ทั้งผู้คนที่ชอบและไม่ชอบคุณในตัวคุณ
หากคุณต้องพบเจอกับคนที่ไม่ชอบบางอย่างในตัวคุณ
แต่มันเป็นสิ่งที่คุณเปลี่ยนแปลงไม่ได้
(หรือเปลี่ยนได้แต่คุณเองก็เป็นทุกข์)
หรือคนที่ไม่พอใจในสิ่งที่คุณทำ
ทั้งที่มันเป็นเรื่องที่ดี
เป็นเรื่องที่เหมาะที่ควรแล้ว
..
“สิ่งที่คุณต้องทำคือหยุดแคร์
หยุดเก็บคำพูดของเขามาใส่ใจหรือคิดมาก”
คิดเสียว่าเขาคือคนที่ไม่รู้จักคุณดีพอ
คนที่รู้จักตัวตนของคุณดีพอ
จะยอมรับคุณได้ในแบบที่คุณเป็น
พร้อมที่จะรับฟังในสิ่งที่คุณคิดเสมอ
จึงส่งผลให้เขาเข้าใจในความคิด
และเหตุผลในการตัดสินใจของคุณ
หรือหากมีเรื่องราวที่คุณทำไม่ดี
ก็พร้อมที่จะตักเตือนด้วยความปรารถนาดี
อยู่เคียงข้างในวันที่คุณพลาดพลั้งหรือเสียใจ
แต่กับคนที่ไม่รู้จักคุณดีพอ
เขาไม่ใช่คนที่แคร์ว่าคุณจะรู้สึกอย่างไร
มีความคิดเห็นอย่างไร
หลายครั้งจึงอาจเกิดความเข้าใจผิด
หรือบางครั้งก็จับกลุ่มกันนินทาวิพากษ์วิจารณ์ตัวคุณโดยไม่คิดจะถามไถ่
คุณจึงหมดโอกาสที่จะอธิบาย
หรือแม้จะอธิบายแล้วเขาก็ไม่เปลี่ยนความคิดอยู่ดี
ดังนั้นหากคุณมัวเอาแต่แคร์คนที่เขาไม่รู้จักคุณดีพอแบบนี้
ก็มีแต่จะทำให้ปวดหัวใจและเครียดไปโดยเปล่าประโยชน์
คนที่รู้จักคุณดี…คนที่รักและเข้าใจคุณ
ไม่ว่าจะเป็นครอบครัว คู่รัก เพื่อนสนิท ฯลฯ
เขาเหล่านั้นต่างหาก คือ คนที่คุณควรแคร์และใส่ใจดูแล
เพื่อที่จะได้เป็น “คนสำคัญ” ที่รู้จักตัวตนของกันและกันไปตลอด
…
อยากจะฝากไว้อีกนิด…
เขาจะ “พูด” ถึงคุณยังไงก็ช่างเขา
เขาจะ “วิจารณ์” สิ่งที่คุณทำยังไงก็ช่างเขา
ถ้าคุณพอใจที่จะ “เป็น” และพอใจที่จะ “ทำ”
ก็ไม่เห็นต้องแคร์ ไม่ต้องเอามาใส่ใจ
เขาไม่ได้มาหา “เงิน” ให้เราใช้ ไม่ได้หา “ข้าว” ให้เรากิน
คนที่ “นินทา” คุณที่สุด คือคนที่ “อิจฉา”คุณที่สุด
ปล่อยให้เขาหัวเราะใส่คุณดังๆ
แต่ลึกๆในใจเขาก็รู้สึก “ด้อยกว่า” อยู่ดี
ส่วนคุณก็หัวเราะเขาเบาๆ
แต่รู้สึก “เหนือกว่า” แบบเงียบๆ
จำไว้ ถ้าคุณเป็น ‘คนดี คนเก่ง คนมีค่า’
ถ้าคุณ ‘เจ๋ง’ คุณไม่จำเป็นต้อง ‘แคร์’ ทุกคนก็ได้
จำไว้ชีวิตมันสั้น ‘แคร์’ คนที่รักคุณดีกว่า
อย่า ‘เปลี่ยน’ เพื่อคนอื่น อย่า ‘แคร์’ ว่าคนอื่นจะคิดยังไง
‘เป็นตัวของตัวเอง’ และ ‘มีความสุข’ กับสิ่งที่เป็น
คนที่ ‘รัก’ คุณ จะยอมรับมัน
และคนที่ ‘ไม่ชอบ’ มัน จะออกไปจากชีวิตคุณ
แคร์คนที่ ‘ใช่’ และเลือกจะ ‘อยู่’
ลืมคนที่ ‘ไม่ใช่’ และเลือกจะ ‘ไป’
เพราะเขา ‘ไม่จำเป็น’ กับชีวิตคุณเลย !
เลิกแคร์..คนที่ไม่รู้จักคุณดีพอ
ขอขอบพระคุณที่มา : Goodlifeupdate
ขอขอบคุณที่มาจาก : https://www.share-si.com/2019/01/blog-post_76.html