หัดอยู่คนเดียวให้ได้ เพราะไม่มีใครเคียงข้างเราได้ตลอดไป
ทำไมเราถึงต้องหัด อยู่ตัวคนเดียว ให้ได้ เพราะ
คงไม่มีใครที่จะสามารถยืนอยู่ข้างๆ เราได้ตลอดไป
ดังนั้น การหัดให้ตัวเองได้ลอง อยู่ตัวคนเดียวดูบ้าง
ไม่มีใครอยู่กับเราได้ตลอดไป
ปฏิเสธไม่ได้ว่า “เวลา” มักพรากใครหลายๆ คนให้เดินออกไปจากชีวิต
ในแบบที่เราเองก็ไม่ทันได้ตั้งตัวกันอยู่เสมอ จึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่ในบางที
ความรู้สึกเคว้งคว้างทั้งหลายจะก่อตัวขึ้นภายในจิตใจ
จนทำให้รับรู้ได้ถึงความอ่อนแอที่มี
ดังนั้น การใช้ชีวิตคนเดียวให้เป็น
คือเรื่องสำคัญอีกเรื่องหนึ่งที่คนเราจะต้องหัดเรียนรู้เอาไว้
เพราะว่าทุกสิ่งบนโลกใบนี้ไม่สามารถคงอยู่ได้ตลอดไป
ไม่เว้นแม้แต่ตัวของเราเองด้วยก็ตาม
เอาแน่เอานอนไม่ได้กับใจของคนอื่น
เพราะใจคนเรา สามารถเปลี่ยนไปอย่างเอาแน่เอานอนอะไรไม่ได้ในทุกวินาที
และเราไม่มีทางที่จะรับรู้ได้เลยว่า เมื่อถึงจุดๆ หนึ่งของชีวิต
ใครบ้างที่จะยังคงอยู่เคียงข้างกันไปตลอด
การเตรียมพร้อมรับมือกับความเปลี่ยนแปลงหลายๆ อย่าง
จึงอาจมีส่วนช่วยให้สิ่งที่ต้องเผชิญหน้านั้น ไม่ใช่เรื่องยากเกินรับมือไหว
ไม่ต้องเป็นภาระหรือสร้างความเดือดร้อนให้กับใคร
ในแง่ของความเป็นจริงคือ คนเราควรหัดใช้ศักยภาพที่มีอยู่ในตัวเอง
หรือช่วยเหลือตัวเองให้ได้อย่างเต็มที่เสียก่อน และเมื่อไม่ไหว
หรือคิดว่าทำไม่ได้แล้ว ค่อยหันหน้าไปพึ่งพาความช่วยเหลือจากคนอื่น
ซึ่งการกระทำเช่นนี้ จะทำให้เรารู้สึกถึงได้ถึงคุณค่าที่มีอยู่ในตัวเองมากยิ่งขึ้น
เพราะการหลีกเลี่ยงเป็นตัวภาระ หรือการสร้างปัญหาให้กับคนรอบข้างลดน้อยลง
ทำในสิ่งที่ต้องการได้อย่างเต็มที่
การได้ทำอะไรด้วยตัวเองแค่เพียงคนเดียว
มักจะทำให้เรารู้สึกได้ถึงความเป็นอิสระ
และสามารถใช้ชีวิตในแบบที่ต้องการได้อย่างเต็มที่
และไม่ต้องเป็นห่วง หรือเป็นกังวลว่าใครจะรู้สึกอย่างไร
ถือเป็นการสร้างความสุขง่ายๆ ให้กับตัวเองได้อีกในอีกหนทางหนึ่ง
โดยที่ไม่ต้องเดือดร้อนใครอีกด้วย
เข้มแข็งมากขึ้นกว่าเดิม
คนเราจะรู้สึกว่าตัวเองสามารถมีชีวิตอยู่ได้ดี และเข้มแข็งมากยิ่งขึ้น
ก็ต่อเมื่อได้ก้าวผ่านอุปสรรค และปัญหาต่างๆ ไปด้วยตัวเองแค่เพียงลำพัง
บางทีการอยู่ตัวคนเดียว หรือใช้ชีวิตอยู่คนเดียวได้
จึงอาจจะไม่ใช่เรื่องที่ดูแย่มากเสมอไป
เพราะในบางครั้งบทเรียนทั้งหลายของชีวิต
ก็อาจจะได้มันมาจากประสบการณ์เหล่านี้
ขอบคุณแหล่งที่มา – sineenow
ขอขอบคุณที่มาจาก : https://www.share-si.com/2019/01/blog-post_97.html